ΤΟ ΑΣΤΡΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ( ΕΒΡΟΣ ΣΥΝΟΡΑ )

Το  άστρο  των  Χριστουγέννων,  λένε πως  βγαίνει στον γιορτινό ουρανό  κάθε  80  χρόνια  ,το  βλέπουν  την  παραμονή  των  Χριστουγέννων  οι  αθώες  ψυχές,  τα  ζωα,  και  τα  μικρά  παιδιά,  καμία  φόρα  το  βλέπουν  και  οι  άπιστοι  και  κακοί  άνθρωποι  μήπως  και  αλλάξουν  την  σκοταδοδινη  του  εσώτερου  κόσμου  τους..
Το  αστρο των  Χριστουγέννων, κάνει  τοτε  μικρά  και  μεγάλα θαύματα  στον  κόσμο,πολλοί  σοφοί   μετρούν  τα  χρονια  και  προσμένουν   τα  μαγικά  Χριστούγεννα  οι  τροχιές  των  πλανητών  συγκλίνουν  ολες  και  γιορτάζουν    τη  γέννηση  του  Χρίστου.
Για  αυτό  ομως  το μικρο  παιδί  , τον Κερεμ  τα  Χριστούγεννα  δεν  ήρθαν  φέτος  γυρεύει  μάταια  ,στην  παγωνιά  του  δρόμου  τους  γονείς  του , μια  λεξη  τους  πηρε  μακριά  του  απέλαση  ,τους  πήγαν  πίσω,  στην  πατρίδα  και  έμεινε  μοναχός  ,περπατά  ήμερες  τώρα  δίχως  φαγητό  σε  αφιλόξενες  πολιτείες  , περπατά  πίσω  προς  τους  γονείς  ,προς  την  αγάπη,  τα πόδια  του  μάτωσαν ,κάποιος  γέρος  του  έδωσε να  φάει  και  τον  τράβηξε  σε  ενα  καταγώγιο  ειχε  σκοπούς   πονηρούς και  άθλιες  σκέψεις  ,έφυγε  γρήγορα  τρέχοντας  , οι  άνθρωποι  εχουν  καθρέπτη   τα  μάτια  τους.
Δούλεψε  σε  κατι  φανάρια  αλλα  τον  διώξανε  κατι  μεγαλύτερα  παιδιά,  ,μετα  σκαρφάλωσε  σε  ενα  φορτηγό, και  κρύφτηκε  στην  καρότσα  του  έκανε  κρύο  παραμονή  Χριστουγέννων   τα  τζάκια  κάπνιζαν , τα  παιδιά  γελούσαν  στην  θαλπωρή  των   σπιτιών  τους,  πήδηξε   κοντα   στα  σύνορα  ,έπρεπε  να  περάσει  ενα  ποτάμι  Έβρος  το  έλεγαν  παντού  φράχτες  χτιζόταν,  σύρματα,  νάρκες,  ο  κόσμος  ολος  ενα  στρατόπεδο , για  να   χωρίζονται  οι  άνθρωποι..
Έπρεπε  να  κολυμπήσει  για  να  βρει  τους  γονείς  του,  έκανε  κρύο  βούτηξε  στο  ποτάμι,  μουδιασε,  έβλεπε  την  όχθη  τη  θαλπωρή  τη  ζεστασιά ,ένιωσε  σε  λιγο  να  τον  τράβα  το  νερό,  να  πνίγεται  ,και  τότε  είδε  στον  ουρανό  ενα  φως  ενα  πελώριο  αστέρι  το  άστρο  των  Χριστουγέννων  που  βγαίνει  καθε  80  χρόνια.
Τον  ελουσε   με  το  φως  του,  τον  τύλιξε  μια  γλυκιά  ζέστη,  μια  δύναμη  τον  τράβηξε  στην  όχθη  και  ηταν  στεγνός  ,χορτάτος  και  γεμάτος  δύναμη  και  ζωή,  το  άστρο  του  έδειξε  το  δρόμο  όπως  τοτε  ειχε  κάνει  στους  μάγους,  βρήκε  τους  γονείς  του  και  πέρασαν  μαζι  τα πιο  όμορφα  Χριστούγεννα...
Η  αλήθεια  είναι  όμως  οτι  το  άστρο  των  Χριστουγέννων  δεν  βγαίνει  πια  ούτε  καθε  80  χρονιά  ισως  το  αφορίσαμε  με  της  πράξεις  μας  ποιος   ξέρει??  
Η  αλήθεια  ειναι  οτι  πολλά  παιδιά  ενος  κατωτέρου  θεου,  και  οικογένειες  εχουν  πνίγει  τα  τελευταία  χρόνια  στον  ποταμό  ΕΒΡΟ  ,χωρις  να  νοιαστει  κανένας  μας...
Η  αλήθεια  είναι  οτι  εκεί  στα  σύνορα  χτίζουν  ηλεκτροφόρους  φράχτες,  ενος  αυταρχικού  Κράτους  που  δολοφονεί  έμμεσα  φτωχά  αδύναμα  πλάσματα  που  αναζητούν  μια  ελπίδα....!!!!

Για  αυτο  ας  μην  αδιαφορούμε  το  άστρο  των  Χριστουγέννων  είμαστε    εμείς...

ΤΟ ΧΑΡΑΤΣΙ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΙΑΣ

Το  χαράτσι  αυτό  ήταν  κατι  πρωτάκουστο  σε  τούτη  τη   μικρή αποικία όπου οι  νόμοι  ειχαν  θεσμοθετη  ενα  στυγνό  δικτάτορα  ο  νομός  το  ονόμαζε  καθαρά  το χαράτσι  της  Παρθενίας  έπρεπε  να  καταβάλετε  μόλις  οι  κόρες  των  απλών  πολιτών  γινόταν  16  χρόνων,  θα  πηγαίναν  στο  παλάτι  και  εκεί  θα  έχαναν  την  παρθενία  τους  απο  τον  άρχοντα  του  θρόνου...
Οι  μάνες  έκλαιγαν  με  καυτά  δάκρυα  για  αυτή  την  ατίμωση,  οι  πατεράδες  ανίσχυροι  ακόνιζαν  σκουριασμένα  μαχαίρια τα  δειλινά  βάφανε  τον  ουρανό  με  πιο  κόκκινο  χρώμα ,  οι  έφηβοι εραστές δακριζαν  για τον  έρωτα  τους  που  θα  τον  τρυγούσανε  τα  χείλη  του  άσεμνου  δικτάτορα....
Θι  στρατοί  έμπαιναν  τις  νυχτιές  στα  σπίτια  και  έκλεβαν  τις  κόρες  απο  τα  παιδικά  κρεβάτια  ,για  τούτο  το  χαράτσι  της  Παρθενίας,  ηταν  μια  παράλογη  αποικία  οπου  κυριαρχούσαν  τα  άρρωστα  πάθη  του  δικτάτορα,  η  μικρη  αστρογενιτη  έγινε  χθες  16  ειχε  Ουρανία  ομορφιά  ,απόκοσμη  τοσο  που  μάγευε  ως  ta πουλιά  του  ουρανού.
Το  βραδύ  στρατιώτες  έσπασαν  την  πόρτα  του  φτωχικού  της  και  την  άρπαξαν ,θρήνος  στη  γειτονία  για  το  χαμο  της  αγνότητας  της  ,ήταν  και  ο  χαμος  της  ελπίδας.
Στο  σκοτεινό  παλάτι  η  Αστρογενιτη ειδε  τα μάτια  του  δικτάτορα  ηταν  λάγνα  μάτια  βιαστή, ανελέητου  μοχθηρού  υπανθρώπου,  δεν παραδόθηκε  η  λευτεριά  θέλει  αντίσταση  οπλα  της  ηταν  τα  βιβλία  τα  ποιήματα, η  αξιοπρέπεια  ,η  ανατροπή  ηταν  ενα  καθήκον  που  θα  έκανε  με  οποιο  τίμημα, δεν  πρέπει  ποτε  να  παραδινόμαστε  δίχως  μάχη  σε  καθε  ευτελή,μικρο,  δικτατορίσκο,  σε  κάθε  καιροσκοπο  της  ιστορίας. οι  μάχες  έχουν  πάντα  θύματα,  ο  κόσμος  αλλάζει  με  αίμα, ο  φόρος  του  έρωτα  και  η  εκμετάλλευση  του  αδύναμου  ειναι  η  μεγαλύτερη  χυδαιότητα   των ισχυρών...
Εκείνο  το  ιστορικό  βράδυ  πάλεψε  ενάντια  στον  δικτάτορα,  τα  σεντόνια  μάτωσαν  άλλα  οχι  με  το  αίμα  της,  αλλα  με  το  αίμα  απο  το  λαιμό  του  δικτάτορα  ,οι  μεγάλες  αλλαγές  έρχονται  πάντα  απο  τους  νεους...
Ετσι  έκλεισε  ο  κύκλος  απο  το  χαράτσι, αυτο  το  παράλογο,  αυτά  έγιναν  σε  μια  μακρινή  αποικία  σε  μια  άλλη  χώρα  ,η  μήπως  τελικά  αυτη  η  αποικία  δεν   ήταν  τοσο  μακριά  μας!!!!....