Η μετουσίωση και η αλλαγή της δομής της υπόστασης της ενζωης ίλης ονομάζεται θάνατος, η κυτταρική αλλαγή και η αποδόμηση της σάρκας που εχει ως αποτέλεσμα την αφαίρεση και της ψυχής και τη μεταπήδησή της στο απέραντο..
Η φιλοσοφία θανάτου εστι και φιλοσοφία ζωής,αντιφατικό σχήμα και όμως αληθινό όποιος φιλοσοφεί τον θάνατο ερμηνεύει και κατανοεί την ζωη πιο σωστά ,και την μόνη αυτή βεβαιότητα της φθαρτής υπόστασης.
Ο άνθρωπος οφείλει να φιλοσοφήσει και να συμβιβαστεί με τον φοβο της απώλειας της ζωής ώστε να χαρεί καλύτερα το δώρο της ύπαρξης, το φάρμακο μπρος στον φυσικό φόβο του θανάτου είναι η υστεροφημία , η Ελπίδα η μεταφυσική η ακόμα η συνέχεια μέσω μιας αλλης ζωής(παιδιών) αυτο γίνετε μεσώ του έρωτα ο όποιος νικα τη φθορά , ο άνθρωπος εχει μια φυσική ορμή προς ζωη λενε οι ψυχολόγοι, άλλα και μια πολλές φορές ορμή προς καταστροφή προς θάνατο. Η ορμη αυτή είναι δυνατή σε μερικούς και οδηγεί σε αυτοκτονία μια πράξη που ειναι ύβρη, και ασέβεια προς το δώρο της ύπαρξης....
Τοσοι και τοσοι φιλοσοφισαν στην προβληματική αυτή ,αιώνιο ερώτημα εκει βασίστηκαν , θρησκείες, προπαγανδιστές λαών , πόλεμοι με δικαίωση στην αλλη ζωή,στον θάνατο βασίστηκαν μηδενιστες δολοφόνοι, για τα αποτρόπαια έργα τους σκοτώνοντας εντός τους καθε ελπίδα για Θεό και αιωνία ψυχή.
Το ερεύνησαν μεγάλα πνεύματα ο Ντοστογιέφσκι, ο Σαίξπηρ ,και οι αρχαίες τραγωδίες εκει όλοι οι ήρωες σβήνουν στο τελος θυμίζοντας μας την τραγικότητα της ζωής.
Ο έρωτας ειναι ίσως μια απάντηση ,οχι τα υλικά αγαθά, και η αποδοχή του γεγονότος αυτού, έτσι ώστε να λειτουργούμε πιο ηθικά, πιο σοφά και με περισσότερη αγάπη....!!!!
Η φιλοσοφία θανάτου εστι και φιλοσοφία ζωής,αντιφατικό σχήμα και όμως αληθινό όποιος φιλοσοφεί τον θάνατο ερμηνεύει και κατανοεί την ζωη πιο σωστά ,και την μόνη αυτή βεβαιότητα της φθαρτής υπόστασης.
Ο άνθρωπος οφείλει να φιλοσοφήσει και να συμβιβαστεί με τον φοβο της απώλειας της ζωής ώστε να χαρεί καλύτερα το δώρο της ύπαρξης, το φάρμακο μπρος στον φυσικό φόβο του θανάτου είναι η υστεροφημία , η Ελπίδα η μεταφυσική η ακόμα η συνέχεια μέσω μιας αλλης ζωής(παιδιών) αυτο γίνετε μεσώ του έρωτα ο όποιος νικα τη φθορά , ο άνθρωπος εχει μια φυσική ορμή προς ζωη λενε οι ψυχολόγοι, άλλα και μια πολλές φορές ορμή προς καταστροφή προς θάνατο. Η ορμη αυτή είναι δυνατή σε μερικούς και οδηγεί σε αυτοκτονία μια πράξη που ειναι ύβρη, και ασέβεια προς το δώρο της ύπαρξης....
Τοσοι και τοσοι φιλοσοφισαν στην προβληματική αυτή ,αιώνιο ερώτημα εκει βασίστηκαν , θρησκείες, προπαγανδιστές λαών , πόλεμοι με δικαίωση στην αλλη ζωή,στον θάνατο βασίστηκαν μηδενιστες δολοφόνοι, για τα αποτρόπαια έργα τους σκοτώνοντας εντός τους καθε ελπίδα για Θεό και αιωνία ψυχή.
Το ερεύνησαν μεγάλα πνεύματα ο Ντοστογιέφσκι, ο Σαίξπηρ ,και οι αρχαίες τραγωδίες εκει όλοι οι ήρωες σβήνουν στο τελος θυμίζοντας μας την τραγικότητα της ζωής.
