ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ ΣΤΗ ΓΗ

Ένα  αστέρι  μικρο  τόσα δα  μικρο,  έπεσε  κάποια  νυχτιά  απο  τον  ουρανό  γλίστρησε  θαρρείς  απο  τα  σύννεφα και το  αχνό  φως  του  ελουσε  τα  παράξενα  ετούτου  του κόσμου..Το  αστέρι  δεν  ειχε  ιδέα  απο  τον  πλανήτη  γη, από  μακριά  φαινόταν  όμορφος  πάντα  απο  κοντά  όμως  ειχε  μια  θλίψη, που  το  τρόμαξε  και  το  έκανε  να  χλομιάζει  ,είδε  τους  ιθαγενείς  κάτοικους  αυτού  του  πλανήτη  να  παίζουν  ενα  παιχνίδι  που  το  έλεγαν  πόλεμο,  παλιά  με  κάτι  ραβδία  που  τα  έλεγαν  ντουφέκια,  σπαθιά, και τώρα  με  κατι  σωλήνες  που  τους  έλεγαν  πυρηνικούς  πυραύλους...
Είδε   ακόμα  μικρά  παιδιά  με  μεγάλα  μάτια,διογκωμένα  απο  ενα  παράξενο  συναίσθημα  που  το  ονόμαζαν πείνα !!!  δεν  κατάλαβε   τη  ήταν και  γιατί  τα  παιδιά  είχαν  φουσκωμένες  κοιλίες  ,αλώστε  ήταν  ενα  μικρο  ανόητο  αστεράκι  και δεν  καταλάβαινε  αυτόν τον  παράξενο  πλανήτη.Μέτα  ειδε  τους  ανθρώπους  να κάνουν  μια  πράξη που  την  ονόμαζαν  έρωτα  ,ηταν  σα  να  πονούσαν ,άλλαζαν  όμως  συνεχώς  πρόσωπα  και  σώματα  κάτι  σαν  κύκλος  ανταλλαγών ,περίεργα  πράγματα  σκεφτικέ  το  μακρινό  αστέρι  ,και  έριξε  το  χλωμό  του  φως  σε  υπόγεια  εκεί  ειδε  ανθρώπους  φαντάσματα  με  μια  σύριγγα  καρφωμένη  στα  χέρια  ,και  τριγύρω  να  προσπερνούν  αδιάφορα,  οι  υπόλοιποι  ίσως  η  ευτυχία  εδώ  είναι  θέμα  χημείας  και  τα  πάντα  να  ισορροπούν  με  μικρά  χημικά  χαπακια..!!
Μέτα  ειδε  καλοντυμένους  ναρκίσσους , να  κομπάζουν  για  αυτοκίνητα ,να  μαζεύουν  σε σεντούκια  ,κατι  ζωγραφιστά  χαρτιά  που  τα  ονόμαζαν  χρήματα,να  περιφέρουν  τις  θλιβερές  τους  ζωές  στην  εξέλιξη  της  κοινωνικής  ανόδου,να  θέλουν  τα  παιδιά  τους  να γίνουν  ο  ιδιος  άθλιος  καθρέπτης  τους... Είδε  κοιλαραδες  πολίτικους  απο  εξώστες,να  κηρύττουν  πολέμους  ελευθέριας  ,στατιστική  θανάτων ο  πόλεμος  στον  βωμό  του  κέρδους, και  ολα  αυτα  για  τον  κορεσμό  της  ίλης  της  σάρκας για  το  προαιώνιο  θέλγητρο  του  έρωτα  που  πουλιέται  και  αυτο στα  παζάρια  της   εξουσίας...!!!
Το  αστεράκι  που  έπεσε  τυχαία,  στον  πλανήτη  Γη  ,δεν  κατάλαβε  και  πολλά  απο  οσα  ειδε  παράξενος  κόσμος  ακατανόητος, ισως  δεν  άξιζε  να   τον  φωτίζει,  ίσως  το  φως  ενός  μικρού  αστεριού  είναι  πολύ  λίγο  για  ενα τόσο  σκοτεινό  κόσμο..
Κοίταξε  ψηλά  στον  ουρανό,το  σπίτι  του  ετούτη  η  γη δεν  αξίζει   φως  ειπε  μονολογοντας,υψώθηκε   λαμπύρισε  στον  ουρανό  και  έφυγε  μακριά  απο  την  γη.

Κοιτάζω  πάντα  προς  τον  ουρανό  και  ελπίζω οτι  το  αστεράκι  ίσως  ξανάρθει  να  φωτίσει  λίγο  τον  κόσμο  μας  ,πρέπει  πρώτα  όμως  να  να  προσπαθήσουμε   και  εμείς  να  γίνει  ο  κόσμος  λίγο  πιο  φωτεινός....!!!!!!

Ο ΚΛΕΦΤΗΣ ΤΩΝ ΚΑΡΔΙΩΝ

Πριν  πολλά  χρόνια  σε  μια πολιτεία ,ζούσε  ενας  κλέφτης  ηταν  ενας  όμορφος  νέος  που  δεν  ηταν  ενας  κοινός  κλέφτης  ,δεν  αρπαζε  απο  τους  ανθρώπους  χρήματα  χρυσό  ,  η  λίρες  αυτό  που  έκλεβε  ήταν  παράξενο  και  πρωτάκουστο  δύσκολο  να  το  πιστέψει  κάνεις..  Έκλεβε  καρδιές  ,ανθρώπων  πολλοί  δε  το  πίστευαν  ήταν  όμως  αλήθεια έκλεβε  καρδιές  γιατι  αυτός  δεν  ειχε  δικιά  του  ,ηταν  ένας  άνθρωπος  δίχως  καρδία ,έλεγαν  οτι  ειχε  σκληρύνει  τόσο  απο  φόνους, κακές  πράξεις  που  ειχε  πετάξει  μακριά  απο  το  στήθος  του  ,άλλοι  έλεγαν  οτι  δεν  ειχε  αγαπηθεί  πότε  απο  κανένα  γι  αυτο  και  δεν  ειχε  καρδία...
Ποιος  ξέρει  ?  ο  Ιβάν  ετσι  έλεγαν  τον  κλέφτη  έπαιρνε  καρδιές  και  με  κάποιο  τρόπο  τις  έβαζε  να  χτυπούν  στο  στήθος  του  χτυπούσαν  στην αρχή  με  δύναμη,στη  συνέχεια  ομως  έσβηναν,  σταματούσαν  και  πέθαιναν,  τοτε  ο  Ιβάν  έψαχνε  άλλη  καρδία  αλλο  θύμα  να  του  δώσει  ψυχή  και  παλμό  στην  παγερή  του  ύπαρξη...!!!
Πήρε  την  καρδία  μιας  γυναίκας  ,με  τρία  παιδιά  και  την  σπατάλησε  γρήγορα  ,μετά  την καρδία  ενος  ιερέα  αυτήν  άντεξε   πιο πολύ ίσως  είχε  λίγο  απο  το  Θεό  μέσα  της, μετά  πήρε  την  καρδία  μιας  νιόπαντρης  κοπέλας  ,και  ο  άντρας  της  έπεσε  σε  ενα  γκρεμό  απο  τη  θλίψη  του, η  καρδία  της  κοπέλας  έσβησε  σαν  κερί  στο  αβυσσαλέο  σύμπαν.
Και  τέλος  το  πιο  φριχτό  απο  όλα  ήταν  οτι  πήρε  την  καρδία  ενος  μωρού  πίστευε  οτι  θα  άντεχε  πιο  πολύ  λόγο  της  αθωότητας  των  παιδιών,  μάταια ,όμως  οι  καρδιες  σβηναν ,σαν φεγγάρια  στη  θύελλα ,σαν  τριαντάφυλλα, στην αλμυρή  ξέρα!!!
Κάποτε  ομως  είδε  μια  πριγκίπισσα  μια  αληθινή  πριγκίπισσα  στο  μέγεθος  της  αγάπης  που  έκρυβε , ηταν  όμορφη  με  γαλάζια  μάτια  σαν  όλες  της  θάλασσες  της  γης,δεν  της  έκλεψε  την  καρδία  δεν  πρόλαβε  γιατι  η  πριγκίπισσα  του  τη  χάρισε  μόνη  της,  και  τοτε  μόλις  η  καρδία  της  μπήκε  στο  στήθος  του  ένιωσε  κάτι  πρωτόγνωρο  που  το  λένε  έρωτα ,μερικοί  λένε  πως  ο  Ιβάν  ο  κλέφτης  των  καρδιών  έλιωσε  αμέσως  απο  την  αγάπη,  κάποιοι  άλλοι  λένε  πως  γυρεύει  ακόμη  την  εξιλέωση κάνοντας καλές  πράξεις  στον  κόσμο, προσπαθεί  να  σβήσει  λίγο  απο  το  κακό  που  έκανε...!!!!

Η   πριγκίπισσα  άλλαξε  τα  πάντα  ,με  τη  δύναμη  της  αγάπης, το  μονό  που  χρειαζόταν  ο  Ιβαν  ήταν  να  αγαπηθεί  ,το  κακό  είναι  άγνοια  της  αγάπης  ,ο  άνθρωπος  το  κάνει  γιατι  δεν  γνωρίζει  το  όμορφο , η  φύση  του  ανθρώπου  είναι  καλή  χρειάζεται  άπλα  ενα κίνητρο  ,μια  καθοδήγηση,  λίγη  αγάπη  έτσι  ώστε  να  σταματήσει  να  κλέβει καρδιές....!!!!!!!

TO ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ηταν  ενα  μικρο λευκό  Περιστέρι ,τόσο  μικρο  που  χωρούσε  θαρρείς σε  μια  χούφτα  παιδιού, πετούσε  λεύτερο  σε  εναν  σκληρό  γκρίζο  κόσμο  ,ηταν  σαν  ολα  τα  άλλα  ,φαινομενικά  τα  μικρά  περιστέρια  ,όμως  αυτο  είχε  κάτι  που  το  ξεχώριζε  κάτι  που  το  γνώριζαν  ίσως  μονό  οι  αγνοί  άνθρωποι..
Ηταν  το  Περιστέρι  του  θεου, πετούσε  μέρα  και  νύχτα  παντού  σε  ολο  τον  κόσμο  και  βοηθούσε  τους  φτωχούς  ανθρώπους τους  φώτιζε  το  μυαλο  τους ξαφνικά  , τους  έφερνε  τύχη  και  παρηγόρια  ήταν  το  δώρο  του  θεου  ,  στους  πονεμένους  όλης  της  γης..
Το  περιστέρι  βοηθούσε  κάθε  ήμερα  κάνοντας  το  καλο  ,έδωσε  ξανά  χαρά  και  όραση  σε  ενα  τυφλό  αγοράκι,  πέταξε  πάνω  απο  ενα  κήπο  και  άνθισαν  ολα  τα  λουλούδια  ,λύτρωσε  απο  τους  εκμεταλλευτές  του  ενα  κοριτσάκι  των  φαναριών  ,το  οδήγησε  σε  ενα  ίδρυμα οπoυ  το   αγάπησαν  αμέσως.!!
Μαλάκωσε  τις  καρδιές  απο  σκληρούς  γονείς ,που  θελαν  να  χωρίσουν  ενα  ερωτευμένο  ζευγάρι,έκανε   ενα  ανάπηρο  να  περπατήσει  ξανά  και  τώρα  έτρεχε  υμνώντας  τον  θεο, αποκαλύφθηκε  σε  ένα  γερο  τσιγκούνη  ,και  τον  δίδαξε  πως  να  είναι  γενναιόδωρος  ,έτσι  εκείνος  ξόδεψε  ολα  του  τα  χρήματα στους  φτωχούς,.
Το  Περιστέρι  του  θεου  πετούσε  πάνω  απο  τον  κόσμο  και  σκεφτόταν  οτι  έχει  πολύ  δουλεία,  ακόμη  να  κάνει ο  κόσμος  κρύβει  τόσο  πόνο  και  τόση  λύπη  ,ώστε  χρειαζόταν  πολα  περιστέρια...  οι  άνθρωποι  ίσως  δε  γνωρίζουν  ποιο  είναι το  καλό  και  για  αυτο  έφτιαξαν  ενα  άσχημο  κόσμο,  ίσως  φταίει  και  ο  εγωισμός  τους  που  είναι  σαν  ψηλό  βουνό...
Κάποια  ήμερα  αρρώστησε  η  κόρη  του  βασιλιά  της  μαύρης  χώρας  ,μιας  χώρας  σκοτεινής  πέρα  απο  τα  βουνά  εκεί  που  σβήνει  ο  ήλιος, αρρώστησε  βαριά  απο  την  αρρώστια  της  σιωπής  που  λέγεται  θλίψη,  μαράζωνε  μέρα  τη  μέρα,  ο  βασιλιάς  έμαθε  για  το  περιστέρι  έψαξε  τρεις  φορές  ολο  τον  κόσμο  για  να  το  βρει  ,και  στο  τέλος  το  βρήκε  και  το  έφερε  στο  παλάτι  του.
Το  περιστέρι  πέταξε  πάνω  απο  το  κρεββάτι  της  κόρης  του  βασιλιά  και  αμέσως  αυτή  χαμογέλασε  ξανά  ,και  γύρισε  το χρώμα  της  ζωης  στο  πρόσωπο  της,  ο  βασιλιάς  χάρηκε  πολύ, φοβήθηκε  όμως  για  το  μέλλον, μην  αρρωστήσει  ξανά  η  κόρη  του  ετσι  διέταξε  να  κλείσουν  το  περιστέρι  του  θεου  σε  ενα  κλουβί  για  να  το  έχει  πάντα  ο  βασιλιάς  κοντα  του  ...!!!
Το  έκλεισαν    σε  ενα  κλουβί  απο  χρυσάφι,και  το  φιλούσανε  πολλοί  φρουροί,να  μη  φύγει,  εξω   στον  κόσμο  η  δυστυχία  μεγάλωνε  και  ο  ουρανός  ήταν  άδειος,  το  περιστέρι  του  θεου  δεν  άντεξε  για  πολύ  την  σκλαβιά  πέθανε  σε  λιγες  ήμερες  έσβησε  ήσυχα  και  πήγε  στα  χέρια  του  θεου  ,του  δημιουργού  του..
Η  κόρη  του  βασιλιά  ξαναρωστησε  βαριά  ,για  καιρό  με  την  αρρώστια  της  θλίψης,  ο  βασιλιάς  δοκίμασε  τα  πάντα  στον  κόσμο  ,γιατρούς,  βότανα,  μαγειες  ,τίποτε  στο  τέλος  κατάλαβε  το  λάθος  του,  όμως  αντι  να  παρακαλεσει  τον  θεο  για  συχώρεση  ήταν  τόσο  εγωιστής   ώστε  αυτοκτόνησε...!!!
Ο  θεος  δεν  ξαναστειλε  κανένα  περιστέρι  να  βοήθα  τους  ανθρώπους,  ίσως  ,δεν  μας  αξίζει  καμία  βοήθεια  ετσι,  που  ζούμε  μέσα  στον  εγωισμό,  στο  συμφέρον και στην  αχαριστια....!!
Κάποια  βράδια  ομως  που  κοιτώ  τον  ουρανό  και  βλέπω, μικρά  λευκά  περιστέρια  να  πετούν  αναρωτιέμαι  μήπως  ο  Θεός  μετάνιωσε..

Γι  αυτό  να  κοιτάτε  πάντα  ψηλά  εκεί  στον  ουρανό  ποιος  ξέρει  ίσως....!!!!!!!!!