TO ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ηταν  ενα  μικρο λευκό  Περιστέρι ,τόσο  μικρο  που  χωρούσε  θαρρείς σε  μια  χούφτα  παιδιού, πετούσε  λεύτερο  σε  εναν  σκληρό  γκρίζο  κόσμο  ,ηταν  σαν  ολα  τα  άλλα  ,φαινομενικά  τα  μικρά  περιστέρια  ,όμως  αυτο  είχε  κάτι  που  το  ξεχώριζε  κάτι  που  το  γνώριζαν  ίσως  μονό  οι  αγνοί  άνθρωποι..
Ηταν  το  Περιστέρι  του  θεου, πετούσε  μέρα  και  νύχτα  παντού  σε  ολο  τον  κόσμο  και  βοηθούσε  τους  φτωχούς  ανθρώπους τους  φώτιζε  το  μυαλο  τους ξαφνικά  , τους  έφερνε  τύχη  και  παρηγόρια  ήταν  το  δώρο  του  θεου  ,  στους  πονεμένους  όλης  της  γης..
Το  περιστέρι  βοηθούσε  κάθε  ήμερα  κάνοντας  το  καλο  ,έδωσε  ξανά  χαρά  και  όραση  σε  ενα  τυφλό  αγοράκι,  πέταξε  πάνω  απο  ενα  κήπο  και  άνθισαν  ολα  τα  λουλούδια  ,λύτρωσε  απο  τους  εκμεταλλευτές  του  ενα  κοριτσάκι  των  φαναριών  ,το  οδήγησε  σε  ενα  ίδρυμα οπoυ  το   αγάπησαν  αμέσως.!!
Μαλάκωσε  τις  καρδιές  απο  σκληρούς  γονείς ,που  θελαν  να  χωρίσουν  ενα  ερωτευμένο  ζευγάρι,έκανε   ενα  ανάπηρο  να  περπατήσει  ξανά  και  τώρα  έτρεχε  υμνώντας  τον  θεο, αποκαλύφθηκε  σε  ένα  γερο  τσιγκούνη  ,και  τον  δίδαξε  πως  να  είναι  γενναιόδωρος  ,έτσι  εκείνος  ξόδεψε  ολα  του  τα  χρήματα στους  φτωχούς,.
Το  Περιστέρι  του  θεου  πετούσε  πάνω  απο  τον  κόσμο  και  σκεφτόταν  οτι  έχει  πολύ  δουλεία,  ακόμη  να  κάνει ο  κόσμος  κρύβει  τόσο  πόνο  και  τόση  λύπη  ,ώστε  χρειαζόταν  πολα  περιστέρια...  οι  άνθρωποι  ίσως  δε  γνωρίζουν  ποιο  είναι το  καλό  και  για  αυτο  έφτιαξαν  ενα  άσχημο  κόσμο,  ίσως  φταίει  και  ο  εγωισμός  τους  που  είναι  σαν  ψηλό  βουνό...
Κάποια  ήμερα  αρρώστησε  η  κόρη  του  βασιλιά  της  μαύρης  χώρας  ,μιας  χώρας  σκοτεινής  πέρα  απο  τα  βουνά  εκεί  που  σβήνει  ο  ήλιος, αρρώστησε  βαριά  απο  την  αρρώστια  της  σιωπής  που  λέγεται  θλίψη,  μαράζωνε  μέρα  τη  μέρα,  ο  βασιλιάς  έμαθε  για  το  περιστέρι  έψαξε  τρεις  φορές  ολο  τον  κόσμο  για  να  το  βρει  ,και  στο  τέλος  το  βρήκε  και  το  έφερε  στο  παλάτι  του.
Το  περιστέρι  πέταξε  πάνω  απο  το  κρεββάτι  της  κόρης  του  βασιλιά  και  αμέσως  αυτή  χαμογέλασε  ξανά  ,και  γύρισε  το χρώμα  της  ζωης  στο  πρόσωπο  της,  ο  βασιλιάς  χάρηκε  πολύ, φοβήθηκε  όμως  για  το  μέλλον, μην  αρρωστήσει  ξανά  η  κόρη  του  ετσι  διέταξε  να  κλείσουν  το  περιστέρι  του  θεου  σε  ενα  κλουβί  για  να  το  έχει  πάντα  ο  βασιλιάς  κοντα  του  ...!!!
Το  έκλεισαν    σε  ενα  κλουβί  απο  χρυσάφι,και  το  φιλούσανε  πολλοί  φρουροί,να  μη  φύγει,  εξω   στον  κόσμο  η  δυστυχία  μεγάλωνε  και  ο  ουρανός  ήταν  άδειος,  το  περιστέρι  του  θεου  δεν  άντεξε  για  πολύ  την  σκλαβιά  πέθανε  σε  λιγες  ήμερες  έσβησε  ήσυχα  και  πήγε  στα  χέρια  του  θεου  ,του  δημιουργού  του..
Η  κόρη  του  βασιλιά  ξαναρωστησε  βαριά  ,για  καιρό  με  την  αρρώστια  της  θλίψης,  ο  βασιλιάς  δοκίμασε  τα  πάντα  στον  κόσμο  ,γιατρούς,  βότανα,  μαγειες  ,τίποτε  στο  τέλος  κατάλαβε  το  λάθος  του,  όμως  αντι  να  παρακαλεσει  τον  θεο  για  συχώρεση  ήταν  τόσο  εγωιστής   ώστε  αυτοκτόνησε...!!!
Ο  θεος  δεν  ξαναστειλε  κανένα  περιστέρι  να  βοήθα  τους  ανθρώπους,  ίσως  ,δεν  μας  αξίζει  καμία  βοήθεια  ετσι,  που  ζούμε  μέσα  στον  εγωισμό,  στο  συμφέρον και στην  αχαριστια....!!
Κάποια  βράδια  ομως  που  κοιτώ  τον  ουρανό  και  βλέπω, μικρά  λευκά  περιστέρια  να  πετούν  αναρωτιέμαι  μήπως  ο  Θεός  μετάνιωσε..

Γι  αυτό  να  κοιτάτε  πάντα  ψηλά  εκεί  στον  ουρανό  ποιος  ξέρει  ίσως....!!!!!!!!!