ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ ΣΤΗ ΓΗ

Ένα  αστέρι  μικρο  τόσα δα  μικρο,  έπεσε  κάποια  νυχτιά  απο  τον  ουρανό  γλίστρησε  θαρρείς  απο  τα  σύννεφα και το  αχνό  φως  του  ελουσε  τα  παράξενα  ετούτου  του κόσμου..Το  αστέρι  δεν  ειχε  ιδέα  απο  τον  πλανήτη  γη, από  μακριά  φαινόταν  όμορφος  πάντα  απο  κοντά  όμως  ειχε  μια  θλίψη, που  το  τρόμαξε  και  το  έκανε  να  χλομιάζει  ,είδε  τους  ιθαγενείς  κάτοικους  αυτού  του  πλανήτη  να  παίζουν  ενα  παιχνίδι  που  το  έλεγαν  πόλεμο,  παλιά  με  κάτι  ραβδία  που  τα  έλεγαν  ντουφέκια,  σπαθιά, και τώρα  με  κατι  σωλήνες  που  τους  έλεγαν  πυρηνικούς  πυραύλους...
Είδε   ακόμα  μικρά  παιδιά  με  μεγάλα  μάτια,διογκωμένα  απο  ενα  παράξενο  συναίσθημα  που  το  ονόμαζαν πείνα !!!  δεν  κατάλαβε   τη  ήταν και  γιατί  τα  παιδιά  είχαν  φουσκωμένες  κοιλίες  ,αλώστε  ήταν  ενα  μικρο  ανόητο  αστεράκι  και δεν  καταλάβαινε  αυτόν τον  παράξενο  πλανήτη.Μέτα  ειδε  τους  ανθρώπους  να κάνουν  μια  πράξη που  την  ονόμαζαν  έρωτα  ,ηταν  σα  να  πονούσαν ,άλλαζαν  όμως  συνεχώς  πρόσωπα  και  σώματα  κάτι  σαν  κύκλος  ανταλλαγών ,περίεργα  πράγματα  σκεφτικέ  το  μακρινό  αστέρι  ,και  έριξε  το  χλωμό  του  φως  σε  υπόγεια  εκεί  ειδε  ανθρώπους  φαντάσματα  με  μια  σύριγγα  καρφωμένη  στα  χέρια  ,και  τριγύρω  να  προσπερνούν  αδιάφορα,  οι  υπόλοιποι  ίσως  η  ευτυχία  εδώ  είναι  θέμα  χημείας  και  τα  πάντα  να  ισορροπούν  με  μικρά  χημικά  χαπακια..!!
Μέτα  ειδε  καλοντυμένους  ναρκίσσους , να  κομπάζουν  για  αυτοκίνητα ,να  μαζεύουν  σε σεντούκια  ,κατι  ζωγραφιστά  χαρτιά  που  τα  ονόμαζαν  χρήματα,να  περιφέρουν  τις  θλιβερές  τους  ζωές  στην  εξέλιξη  της  κοινωνικής  ανόδου,να  θέλουν  τα  παιδιά  τους  να γίνουν  ο  ιδιος  άθλιος  καθρέπτης  τους... Είδε  κοιλαραδες  πολίτικους  απο  εξώστες,να  κηρύττουν  πολέμους  ελευθέριας  ,στατιστική  θανάτων ο  πόλεμος  στον  βωμό  του  κέρδους, και  ολα  αυτα  για  τον  κορεσμό  της  ίλης  της  σάρκας για  το  προαιώνιο  θέλγητρο  του  έρωτα  που  πουλιέται  και  αυτο στα  παζάρια  της   εξουσίας...!!!
Το  αστεράκι  που  έπεσε  τυχαία,  στον  πλανήτη  Γη  ,δεν  κατάλαβε  και  πολλά  απο  οσα  ειδε  παράξενος  κόσμος  ακατανόητος, ισως  δεν  άξιζε  να   τον  φωτίζει,  ίσως  το  φως  ενός  μικρού  αστεριού  είναι  πολύ  λίγο  για  ενα τόσο  σκοτεινό  κόσμο..
Κοίταξε  ψηλά  στον  ουρανό,το  σπίτι  του  ετούτη  η  γη δεν  αξίζει   φως  ειπε  μονολογοντας,υψώθηκε   λαμπύρισε  στον  ουρανό  και  έφυγε  μακριά  απο  την  γη.

Κοιτάζω  πάντα  προς  τον  ουρανό  και  ελπίζω οτι  το  αστεράκι  ίσως  ξανάρθει  να  φωτίσει  λίγο  τον  κόσμο  μας  ,πρέπει  πρώτα  όμως  να  να  προσπαθήσουμε   και  εμείς  να  γίνει  ο  κόσμος  λίγο  πιο  φωτεινός....!!!!!!