ΓΥΡΕΎΩ.

Γυρεύω μία θάλασσα στη μέση της ερήμου την άστρο γέννηση στην καταχνιά ,γυρεύω την

 Ιθάκη στο πάθος του Οδυσσέα ..του κόσμου τα άλυτα γυρεύω να λύσω, ποιος θεός την αγάπη ορίζει και ποιος στιγματίζει το χέρι του φονιά.. γυρεύω τα σφραγιστα χείλη της κάποιο απομεσήμερο να τα φιλήσω..! εδώ στα υπόγεια που κοιτωμαι, τυφλός γυρεύω της γνώσης κοφτερό λεπίδι, εδώ στις φυλακές που Βασανίζομαι γυμνός της αγάπης γυρεύω το ταξίδι...!

γυρεύω να περπατήσω στα χνάρια του Προμηθέα, φωτιά και αγάπη να χαρίσω σε τούτο το χώμα που πότισαν με αίμα, σε τούτο το φως που σμιλεύει μνημεία.. σαν το Σωκράτη να θάνατομεθύσω στις Θερμοπύλες να ξανά σβήσω, σε μία έξοδο Μεσολογγίου γυρεύω να ρίξω τη νέα τυραννία... εδώ στα πηγάδια τα άνυδρα που βρέθηκα προδομένος γυρεύω άστρων φωταγωγόγια, στις ξερολιθιές φριχτά που είμαι λίθοβολιμένος γυρεύω Θεό και Παναγία...!

γυρεύω κάποιας Τροίας τα κάστρα να ρίξω, του κακόυ,    αρμάδα να πυρπολυσω, σταύρο Να υψώσω καντήλι, να ανάψω, γυρεύω την αλμύρα του Αιγαίου να πιω..! σαν τους τρελούς με λευτεριά να μεθύσω το μπλε της θάλασσας να κατανοήσω, γυρεύω την πίκρα τη γλύκα, του κόσμου ετούτου σβήνοντας να καταπιώ..! εδώ στην άβυσσο που βρέθηκα, πνιγμένος γυρεύω μία ζωής ανάσα..! εδώ που κοιτωμαι, κυκλωμένος από ανικητα φλεγόμενα δασα...!

Ιστορική ποιητική..! 29,2,20.