ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ ( Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ )

Ο  Νομός το  έλεγε  ρητά ,καθαρά  και  με  αυστηρά  επιτακτικό ύφος,μέσα  σε  λίγες  λέξεις ξεπηδουσε  ένας  καινούριος  τρόμος  πάνω  απο  στη  μικρή  μας  ξεχασμένη  χώρα. ο νομός  ειχε  τοιχοκολληθεί  σε  εμφανή  σημεία  ο  τελάλης  απο  το  πρωί  ειχε  βραχνιασει  να  διακηρύττει  αυτόν  τον  νεο  παραλογισμό , συνωστισμός στην  μεγάλη  πλατεία  πλησιασαμε ,και  διαβάσαμε  με  δέος < απαγορεύεται απο  σήμερον  και  στο  εξής  με  αυστηρας  ποινές  η  χρήση  του  κόκκινου  χρώματος , σε  όλη  τη  χώρα ,ολοι  οι  πολίτες  οφείλουν  να  εξαφανίσουν  απο  παντού  το  κόκκινον  χρώμα > 
Μεγάλος θόρυβος απλώθηκε  παντού  ,οι  πολίτες  αναστατωμενοι  κοίταζαν  τον  ουρανό, σαν  να  ηταν  και ο  Θεός  κόκκινος  και  να  τον  απαγόρεψαν  και  αυτόν, πράσινοι  στρατιώτες  περιπολούσαν  στους  δρόμους  με  μαύρα  όπλα  ,τριγύρω  αφίσες  με  τον  μεγάλο  αναθεωρητή,  να  χαμόγελα   σε  ενα μπλε  φόντο !!!
Κάποιοι  έτρεξαν   γρήγορα,  στα  σπίτια  τους ανέβηκαν  στις   στέγες  και  έβαφαν   τα  κεραμίδια  απο  κόκκινα  άσπρα,  κίτρινα,έπρεπε  οπωσδήποτε  να  υπακούσουν,  ποιος  είχε  όρεξη  για  φασαρίες  για  ενα  χρώμα,οι  τσατσαδες  απο   τα  πορνεία  βγήκαν  και  ξεβίδωναν  τις  κόκκινες  λάμπες,μπερδεύοντας  ετσι  τους  σαστισμενους  πελάτες,ο  ήλιος  ήταν  και  αυτος  ύποπτος  γιατί  στη  δύση  του τα   έβαφε  ολα  κόκκινα, μπορεί  να  έβγαζαν  κανένα  νεο  νομό  για  να  τον  συλλάβουν ως  παράνομο!!!
Οι  παρθένες  έπεσαν  σε  μεγάλη  περίσκεψη  έπρεπε  να  βρουν  ενα  τρόπο  να  χάσουν  την  παρθενία  τους  δίχως  κόκκινο  αίμα, ως  και  οι  δήμιοι   ανησύχησαν  μήπως χάσουν  τη  δουλεία  τους  τα  θύματα  αιμοραγουσαν  συχνά και  αυτό  ηταν ενα  πρόβλημα...!!
Όλα  αυτά  τα  παράξενα, και  πρωτόγνωρα  έγιναν  στη  ξεχασμένη  μας χώρα  εκείνο  το  μακρινό  πρωινό που  απαγορευτικέ  το  κόκκινο  χρώμα,τώρα  μετά  απο  τόσο  καιρό  το  κόκκινο  το  βλέπουμε  μονό  στα  χρώματα  του   ουράνιου  τόξου  μετά  τη  βροχή, το  κοιτάμε  δειλά  με  φόβο  κάτω  απο  τα  βλέμματα  οπλισμένων  στρατιωτών .!!
Μονάχα  στην  απάνω  γειτονία,  πίσω  απο  ένα  παλιό  σπίτι, ενα κοριτσάκι  η  Ελευθερία στο  πίσω  κήπο  του  σπιτιού  καλλιεργεί  παράνομα  εδω  και καιρό  κόκκινα  τριαντάφυλλα μεγάλωσαν τόσο  και  είναι  τοσο  όμορφα  ,  τα  απογεύματα  ευωδιάζει  όλη  η  γειτονία.
Ενα  πρωινό  η  μικρή  Ελευθερία  εκοψε  όλα  της  τα   τριαντάφυλλα και  τα  πήγε  μπροστά  στο  παλάτι  του  μεγάλου  αναθεωρητή ,εγινε  μεγάλη  αναταραχή,οι  στρατιώτες  τρέχαν  σαστισμένοι,  η  Ελευθερία  τους  εδινε  τα  κόκκινα  τριαντάφυλλα και  αυτοι  τα  κράταγαν λες  και  ηταν  χειροβομβίδες,κάποια  παιδάκια  ρωταγαν  τις  μανάδες  τους  τη  χρώμα  ήταν  αυτό ?? 
Μαζεύτηκε  πλήθος  και  κοίταζε  το  κόκκινο  που  ειχε  να  δει  χρόνια  τώρα,ο  μεγάλος  αναθεωρητής  βγήκε  στο  βάθρο  και  έβγαζε  πύρινους λόγους.
Στρατιώτες πήγαν  να  πιάσουν  τη  μικρη Ελευθερία ,που  έφερε  τα  τριαντάφυλλα  και  τη  μεγάλη  αναταραχή,και  τοτε  η  μικρη  ξαφνικά  έβγαλε  ενα  ξυράφι  και  με  μια  κίνηση  έκοψε  τις  φλέβες  των  χεριών  της..!!
Το  κόκκινο  αίμα της  χύθηκε  έγινε  μια  λίμνη  απο  ενα  απαγορευμένο  χρώμα  μια  κατακόκκινη  λίμνη που  φερε  τη  νοσταλγία ,της  ελεύθερης  βούλησης  στις  ψυχές  των  ανθρώπων,τότε  οι  πολίτες  της μακρινής  αυτής  χώρας  επαναστάτησαν  ενάντια  σε  κάθε  παράλογο  νομό  ,ενάντια  στην  τρέλα  του  συστήματος  και  των  αυταρχικών  πολίτικων, επαναστάτησε  ενάντια  στη  έλλειψη  παιδείας ,  στην  γενική αποβλάκωση,  και  στον  θρίαμβο  του  υλικού  κέρδους...!  

Επαναστάτησε  ενάντια  σε  κάθε  απαγόρευση,  που  ξεκίνα  απο  καθε  στοχοποιηση  ,της  διαφορετικότητας, χρώματος  η  σκέψης... Ίσως  το  μονό  που  χρειάζονται  τελικά  ,όλες  οι  μεγάλες  αλλαγές είναι  ,μερικά  κόκκινα  τριαντάφυλλα,  και  ένα  μικρο  κοριτσάκι  που  θυσιάζεται....!!!!!
                    ΑΡΓΥΡΗΣ   31/07/11.

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ (ΑΜΝΗΣΙΑ)

Ξύπνησα  μέσα  σε  ενα  άδειο δωμάτιο  γυμνό  σαν  και  μένα,σκοτεινό  και  υγρό ,πάνω  μου  έκαιγε  μια  χλωμή  λάμπα και  στο  ταβάνι  γυρνούσε  ενας  παλιός  ανεμιστήρας.  Η  μούχλα  μου  δημιουργούσε  ενα  πνιγηρό  αίσθημα ,σα  να  ήμουν  σε  ενα  τάφο..
Ποιος  είμαι  αναρωτήθηκα ,? το  κεφάλι  μου  έκαιγε  και  ολα  ήταν  θολά πάλευα  να  θυμηθώ  το  φως  του  Ηλίου, να  θυμηθώ  το  όνομα μου  την  ηλικία,  ακόμη  και  το  πρόσωπο  μου,  ήμουν  σαν  ενας εγκεφαλικά  τυφλός ,  που  προσπαθούσε  να  φανταστεί  τη  ζωή,το  άρωμα  της  και τη  γεύση της.
Γιατί  ήμουν  εδώ?  και  ποσό  καιρό  ειχα  εδώ  δεν  ήξερα κοίταξα  το  σώμα  μου  και  ηταν  γεμάτο  μελανιες,  μετά  ξαφνικά  άνοιξε  η  πόρτα  ,και  όρμισαν  μέσα  κατι  δεσμοφύλακες  με  μαύρα με  πηλήκια  και  γκλομπς  στα  χέρια με  χτύπησαν  έτσι  χωρίς  λόγο, όλοι  μαζί ,και  μετά  με μια  ένεση  μου  χορήγησαν κάποιο  φάρμακο  που  θα  με  κανει  να  <κελαιδισω > άρχισαν  να  θολώνουν πάλι  ολα  τα  πρόσωπα  τους έγιναν  πιο  άσχημα ,οι  φωνές τους  μου  τριπουσαν  τα  αυτιά,με  ρωτούσαν  συνεχώς  πως  σκότωσα  τον  μεγάλο  δικτάτορα  ?ποιους  συνεργάτες  είχα ? ποιος  είναι    ο  αρχηγός ?  ο  αρχιβασανιστης  μου  είπε  ότι  το  καθεστώς  θα  διαφυλαχτεί  με  πάσα  θυσία , το  σύστημα  θα  με  συντρίψει, ήμουν  ο  δολοφόνος  του  ηθικού  μας  αναμορφωτή   και  θα  τιμωρηθώ  αφού  ομολογήσω..
Κάτι  στο  μυαλό  μου  έλαμψε,  είδα  για  λίγο ,ενα όπλο  μια  θλιβερή  καρικατούρα  να εκφωνεί  ενα αυταρχικό  λόγο  ,για  φράχτες,  για  ξένους , φυλακές και  ομοιομορφία ,ημουν  ο  δολοφόνος  του  μεγάλου  δικτάτορα, εγω  που  δεν  είχα  όνομα,  εγω  που  είχα  αμνησία.
Με  βασάνισαν  πολύ, και με  κάθε  τρόπο  ,για  καιρό  δεν  τους  ειπα  τίποτα  γιατί  άπλα  δεν   γνώριζα  τίποτα, μου  έδωσαν  πολλά  φάρμακα  να  γινω  κάποιος  αλός  να  αλλοιωθω,  να  θυμηθώ,  αλλα  τίποτα  ειχα  πάθει  αμνησία, λες  και  γύρισα  ενα  διακόπτη  και  έσβησαν  ολα.
Στο  τέλος  με  άφησαν  ελεύθερο  ,κάποιο  πρωι ,τριγύριζα  άσκοπα στους  δρόμους  ήξερα  οτι  με  παρακολουθούσαν να  δούνε  που  θα  πάω  ποιον  θα  συναντήσω, η  πόλη  ηταν  γεμάτη  άρματα  παντού  στρατιώτες και  φοβισμένοι  πολίτες,να  κρύβονται  της  νυχτιές, στις  εφημερίδες  είδα  με  έκπληξη  τη  φωτογραφία  μου,  στα  πρωτοσέλιδα ενω  με  παρακολουθούσαν  συνεχώς  πόλοι  αστυνομικοί,  το  βράδυ  εμφανίστηκε  μια  κοπέλα  με  παρέσυρε  σε  ενα  ξενοδοχείο,  ήταν όμορφη ,γεμάτη  παθός  , πάνω  στη  στιγμή  του  έρωτα  με  ρώτησε , πως  το  έκανα  ?και  ποιοι  οι  συνεργάτες  μου?  τελικά  το  σύστημα  εχει  και  πιο  όμορφους  τρόπους  ομολογίας !!  
Ντύθηκα  γρήγορα  και  της  είπα  οτι  δεν  είχα  εγώ  μονό  αμνησία  άλλα  όλοι τους  που  ξέχναγαν  την  Ελευθερία  ,  αυτοί  είχαν  χειρότερη  αμνησία  λησμόνησαν  τη  δημοκρατία  και  τα  δικαιώματα.
Τριγύριζα  άσκοπα  για  ήμερες  στη  πόλη,  χωρις  ακόμα  να  ξέρω  ποιος  ειμαι  αληθινά!  με  παρακολουθούσαν  πάντα  ,έβγαλα  ενα  λόγο  σε  κάποια  πλατεία,  για  την  επανάσταση,την  ανατροπή  του  καθεστώτος  τωρα  που  ο  μεγάλος  δικτάτορας   δεν  υπήρχε  πια...Μέτα  έβαλα  φωτιά  στο  γενικό  αρχηγείο  της διοίκησης ,και  αποπειράθηκα  να  λευτερώσω  τους  πολίτικους  κρατουμένους  απο  της  φυλακές .     Αναρωτιόμουν γιατι  ζούσα  ακόμη  μετά  απο  όλα  αυτά,  και  προς  το  βραδύ  και  αφού  ο  κόσμος  ξεσηκώθηκε ,και  βγήκε  στους  δρόμους  φωνάζοντας  ενα  όνομα !  μάλλον  το  δικο  μου !  Αντρές  με  μαύρα  δήμιοι  ,με  έπιασαν με  έδεσαν  τα  χέρια  με  πήγαν  ,στο  λόφο  της  πολης,  και  με  το  πρώτο  σκοτάδι  της  νύχτας  ,με  εκτέλεσαν με μια  ριπή  απο φασιστικές  σφαίρες....!!!!
Και  τότε  μονό  θυμήθηκα, τότε  ολα  ξεκαθάρισαν  πριν  πεθάνω,  έφυγε  η  αμνησία  ,ειχα  πράγματι  σκοτώσει  τον  μεγάλο  δικτάτορα ! ήμουν  ενας  ιδεολόγος  ποιητής  που  δεν  ειχα  αντέξει  στον  ολοκληρωτισμό...!
Τελικά  νομίζω  τώρα  που  σβήνω,  πως το  κακό  των  καιρών  μας  είναι  η  αμνησία ,  η  λησμονιά,  η  αποκαθήλωση  της  ελεύθερης  βούλησης , και  το  βόλεμα  μας  στα  συστήματα, το  κακό  ειναι  η  γενικευμένη  αμνησία  του  πλήθους,  καθε   δικτατορία  στηρίζεται  πάνω  στην  αμνησία  των  λαών .
    Οτι  ξεχνάμε  μας  οδηγεί  στη  λήθη, στην  παρακμή  ,και  την  πτώση  των  ηθικών  άξιων, εγώ  τελικά  ίσως  και  να  έπαθα για  λίγο  αμνησία  ,ίσως  να  ξέχασα  για  λίγο  ποιος  ήμουν  και  τη  είχα  κάνει,   εσείς  όμως  μην ξεχασετε  ποτε ...  Γιατί  πάντα  ελοχεύει  κάποιος  μεγάλος  δικτάτορας  !  εσείς  μην  παθετε  πότε  σας  αμνησία......!!!

                             24/07/11 ΑΡΓΥΡΗΣ.

Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΛΟΓΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ( Ο ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΣ )

Περπατούσα  στην  προκυμαία, ανέπνεα  τον  θαλασσινό  αγέρα μετά  απο πολύ  καιρό  και  ήμουν  σχεδόν  ευτυχισμένος,  Είχα  την  Ελευθερία  ξανά  στα  βλέφαρα  των  ματιών  μου, μονό  που  είχα  λείψει  καιρό  και ο  κόσμος  σίγουρα  θα  ήταν  διαφορετικός,  ειχα  στο  στήθος  μου  κριμένο  σα  φυλαχτό  ενα  κίτρινο  χαρτί  απολυτήριο  με  κάτι  μπλε  σφραγίδες  σαν  το  χρώμα  της  θάλασσας.
Η πολιτεία  ήταν   όπως  τη  θυμόμουν μονάχα  που  στους  δρόμους  υπήρχαν  κάτι  μεγάλα  πανό, που  μιλούσαν  για  διαφθορά,  ανατροπή, αναδόμηση  του  σαθρού  κόσμου,κατι  σαν  διαφήμιση   μιας  επανάστασης, φαίνεται  οτι  οι  καιροί  είχαν  αλλάξει  και  οι  επαναστάσεις  διαφημιζόταν  σε  γιγαντοαφίσες σαν  τα  ινδάλματα  του  σινεμά.
Γύρω  μου  μια  παράξενη  αναταραχή κόσμος  έτρεχε   άσκοπα  και  φώναζε  κατι  συνθήματα  που  δεν  τα  καταλάβαινα, κάτω οι  κατεστημενοι,  και  ζήτω  οι  διαμαρτυρόμενοι, κοίταξα  τους  γλάρους  που  πετούσαν  λεύτεροι  στην  παράλια  και  θέλησα  για  λίγο  να  είμαι  ένας  απο  αυτούς  ,μυριζόμουν  νεα  μπλεξίματα  και  δεν  ήθελα  να  γυρίσω  πίσω  .
Ηχεία  στη  διαπασών  λέγαν κατι  για νέα   αρχή, για  νίκη  της  καθαρότητας  και  άλλα, οι  μπάτσοι  κοίταζαν  νωχελικά  και  αδρανείς  τα  εξεγερμενα  πλήθη, τρόμαξα  και  δειλά  θέλησα  να  φύγω  για  που ??  όλη  η  πολιτεία  είχε  αλλάξει  ριζικά  τίποτε  δεν  ήταν ίδιο,  ίσως  είχα  πάθει  αυτο  που  λένε  ιδριματοποιηση  μετά  απο  τόσο  καιρό  στη  φυλακή.
Καθόμουν  σε  μια  άκρη  και  κοίταζα  φοβισμένος  ,έναν  καινούριο  τρελό  κόσμο,  φοβόμουν ναι  εγω ,που  παλιά  δεν  ειχα  αισθανθεί  πότε  φόβο  , εγω  το  αλλοτινό  και  ξεχασμένο  πολιτικό  σύμβολο.
Προσπαθούσα να  μείνω  απαρατήρητος  όμως  με  είδαν  κάτι  κύριοι ,με  μακριές  καμπαρντίνες  και  κάπελα,  αγέλαστοι. Με  στρίμωξαν  μου  βάλανε  χειροπέδες  και  με  χτυπούσαν  με  γροθιές  στη  μεσι  του  δρόμου.Έπεσα  κατω  και  με  κλωτσούσαν  στο  πρόσωπο, παραξενεύτηκα  μεσα  στον  πόνο  μου,και  ψέλλισα  οτι  αυτή  είναι  δουλεία  των  μπάτσων άνεργοι  θα  μείνουν??  
Αιμοραγουσα  απο  τη  μύτη  και  τα  έβλεπα  ολα  θολά  είχα  συνηθίσει  όμως  τοσο  καιρό  στη  φυλακή  το  ξύλο.και  σχεδόν  χαμογελουσα  ειρωνικά  έβγαλα  το  κίτρινο  χαρτί  ,το  έδειξα  και  ειπα  οτι  βγήκα  μόλις  σήμερα...!!  Ρώτησα  ποιο  ηταν  το  έγκλημα  μου  ποιο  νομό  ειχα  παραβεί χωρίς  να  το  ξερω  ,και  ο  σοβαρός  αρχηγός  των  ασφαλιτων  μου  είπε  οτι  το  παράπτωμα  μου  ήταν η  μη συμμέτοχη  στον  αγώνα  των  διαμαρτυρόμενων  το  κρατος  και  η  διοίκηση  ειχαν  αλλάξει και  ηταν  βαρύ  παράπτωμα  με  το  νεο  νομό  η  μη  συμμέτοχη  στην  επανάσταση.....!!!!!
Με  πήραν  πίσω  στη  φυλακή  με  ενα  περιπολικό,  στη  διαδρομή με  χτυπούσαν  παντού  με  κατι  μακριά  ξύλα ειχα  μελανιασει  και  λιποθύμησα  οταν  ξύπνησα  ήμουν  σε  ενα  γραφείο  ανάκρισης  ο  ανακριτής  με  ρώτησε  ποιο  ηταν  το  προηγούμενο  μου  έγκλημα,ο  λογος  που  ειχα  παει  φυλακή?
Του  ειπα  πως  ήμουν  φυλακή  για  τον  αντίθετο  ακριβώς  λόγο  που  ήμουν  τώρα,  δηλαδή  ήμουν ,οργανωτής  επαναστάσεων,  και  διαμαρτυριών  κατα  του  συστήματος...!!  ήμουν  παλιά  σύμβολο  ανατροπής  άλλα  μετά  τοσα  χρόνια  στην  φυλακή ειχα  γίνει  ενα  δειλό  φοβισμένο  ανθρωπάκι ...!
Το  σύστημα  ομως  ειχε  αλλάξει  ξανά  σε  ενα  τρελό  κόσμο  το  σύστημα  αλλάζει  κατά  τα  συμφέροντα  των  ισχυρών  ,και  μαζι  του  αλλάζουμε  και  εμείς  αναγκαστικά  η  δίχως  να  το  καταλάβουμε...!!!
Όσο  για  μένα  ξαναγύρισα  πίσω  στη  φυλακή,οταν  βγω  ίσως  με  συλλάβουν για  καμία  αλη  κατηγόρια  που  δεν  μπορώ  να  φανταστώ !!  Αν  ξαναγεννηθώ  πάντως  θα  ήθελα  να  γενηθω  γλαρός  σαν  αυτούς  που  είδα  για  λίγο  έξω  ,στη  θάλασσα  τότε  ίσως  να  γίνω  πραγματικά  λεύτερος......!!!!!

  ΑΡΓΥΡΗΣ.   ΟΠΟΙΑΔΉΠΟΤΕ  ΟΜΟΙΌΤΗΤΑ    ΜΕ  ΤΗ  ΧΏΡΑ  ΠΟΥ  ΖΟΎΜΕ  ΠΟΥ  ΛΈΓΕΤΑΙ  ΕΛΛΆΔΑ  ΚΑΙ  ΜΕ  ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΈΣ  ΚΑΤΑΣΤΆΣΕΙΣ  ΕΊΝΑΙ  ΕΝΤΕΛΏΣ  ΣΥΜ ΠΤΩΜΑΤΙΚΉ  ΚΑΙ  ΑΝΉΚΕΙ  ΣΤΗ  ΣΦΑΊΡΑ  ΤΗΣ  ΦΑΝΤΑΣΊΑΣ  ,Η  ΜΉΠΩΣ  ΌΧΙ ???.......!!!