ΙΝΤΕΡΣΙΤΙ. 62.

 Φεύγω φίλε μου ταξίδι ,μου δώσαν μαύρο αντικλείδι , τον όλεθρο να ξεκλειδώσω εισιτήριο πόνου να εξαργυρώσω ...   

Με το intercity φεύγω το 62 φιλέ, μου σε χαιρετώ σου λέω αντίο ,  μες στις στάχτες των Τεμπών θα είμαι αγέρας και μέσα ένα άδειο μνημα θα κλαίει ένας πατέρας .  

Να με θυμάσαι μη μου πεις αντίο ,εμένα που πήρα το intercity 62 ...   

Εφυγα για μία άλλη χώρα ,πριν να είχε έρθει η δικιά μου η ώρα ..  γιατί η  χώρα μου ήταν κράτος δολοφόνος και έμεινε πια βουβός ο πόνος ...  

Γιατί είχα όνειρα ψηλά ως τα αστέρια μα με κόψαν λαμαρίνες σαν μαχαιριά .. γιατί τα Τέμπη έγιναν σιδερένιος τάφος και ύστερα είπαν οι πολιτικοί συγνώμη λάθος...   

 Μην με λησμονείς μη μου λες αντίο εμένα τον επιβάτη του ιντερσίτι 62 ... 

Ήταν  είπαν η κακιά η ώρα ,μα  ήταν σαθρή και ένοχη όλη η χώρα .. τώρα πια πετούν λευκοί, άγγελοι  και πολιτικών ουρλιάζει λύκων αγέλη... 

 Ανοιξα Πανιά, για του Θεού τα ουράνια , τούτος ο κόσμος ήταν συρφετός μία παράνοια .. το εισιτήριό μου έγραφε πάνω τέλος , και το τρένο έφυγε σαν βέλος ...   

Μην έρθει η λήθη,  και μου πεις αντίο εμένα το νεκρό το intercity 62 ... 

Εφυγα φίλε μου με τρένο ,σε 20 λεπτά πηγαίνω εκεί που με στέλνουν οι άθλιοι καταδότες , οι ανάλγητοι δήμιοι , της ζωής οι προδότες ... 

Στις καθόδου τρέχω την γραμμή και έρχονται οι προαιωνιοι  ,θανάτου καημοί , φίλε ζήσε,   εσύ και αγάπησε για μένα εγώ φεύγω για εκεί τα μαύρα ξένα ...  

Με το πικρό νερό της λήθης μην πεις αντίο σε μένα που ταξίδεψα με το 62 ....! 

Τωρα  κείτομαι εδώ στον Τεμπών το μνήμα με σκότωσαν για το χρήμα , ξύπνα ο κόσμος αιώνες δεν αλλάζει θάνατος ,πόνος , και μαράζι .  

Φεύγω φίλε μου μαύρο ταξίδι, τα νιάτα μου ήταν ένα στολίδι που το σβήσανε από το χάρτη άνανδροι ,τερατοκτηνοι , άνθρωποι σκάρτοι .. 

Να  με θυμάσαι μη μου πεις αντίο , εμένα που πήρα το intercity 62....!!

Α.Ν.   18/03/23.